Monkey, journey to the west

Damon Albarn, de man achter Blur en Gorrilaz, heeft een nieuw project. Het was donderdagavond te zien op Canvas in 'Later, with Jools Holland' - heerlijk programma! (belangrijk detail: de aflevering van donderdag werd in november 2008 al uitgezonden op de BBC, geweldig up-to-date is deze post dus wsl niet).

"Monkey, journey to the west", heet het en het is MAF. op een goeie manier. Als ik goed geteld heb, waren en drie japanse zangeressen, één chinese harp (+harpiste), een drummer, een synthman, een bassist, een fake panda, één slangemens.

Alle nummers zijn geschreven in de Chinese pentatonische toonladder (normale toonladder hebben 7 noten, de PENTAtonische heeft er vijf) en worden in het Mandarijns gezongen. De muziek is minimalistisch, noot per noot komt ze tot leven. Het geheel klinkt redelijk fantastisch. Dat Albarn na Blur en Gorillaz opnieuw van nul begint en zijn eigen succes uitdaagt: I love it!

En ik ben niet de enige!

OPGELET/ "Monkey, Journey to the West" is niet alleen een groep, maar ook een album en een opera.

Dit is de trailer:



Het album, de videoclips en de opera vertellen het verhaal van de Monkey King, die geboren werd uit een stenen ei en naar India wordt gestuurd om de heilige geschriften terug naar China te brengen.

Al het grafische werk is opnieuw van Jamie Hewlett, die ook al 'tekende' (haha) voor de Gorillaz - figuren en - clips.

Bar(s)t Somers: criminaliteit en allochtonen - een vanzelfsprekende link?

Afgelopen zondag was Bart Somers te gast in de Zevende Dag. Hij debatteerde er over zijn plannen voor een Mechelse jeugdinstelling met minister van welzijn Jo Vandeurzen en kinderpsychiater Peter Adriaenssens.

Wanneer minister Vandeurzen opmerkt dat het gerechtelijke arrondissement Mechelen op Brussel en Antwerpen na het vaakst jeugddelinquenten doorverwijst naar een gesloten instelling, antwoordt Somers:

"Daar is ook een reden voor. We zijn ook de derde multiculturele stad van Vlaanderen. De derde stad met de meeste, laat ik zeggen, samenlevingsuitdagingen."

Somers springt als een dartel veulen van jeugddelinquentie naar multiculturaliteit. Maar is deze link wel zo evident? Mij lijken er een hele hoop andere mogelijkheden voor de derde plaats van het arrondissement Mechelen.

De voornaamste reden voor deze uitspraak lijkt me geen objectieve. Eerder lijkt het me dat Somers het niet heeft begrepen op een open, multiculturele samenleving. Als hij het over 'de mensen' heeft, heeft hij het over de rasechte Mechelaar of over de allochtonen die daar intussen erg op gelijken.

Het nummer is overal, dus waarom op deze blog?

Omdat zij die het nog niet kennen, iets missen, tsjien.

Ook omdat de zanger ook de gitarist en tegelijk de drummer is.

Stoel aan de kant en pogo-en maar!

the darkest shade of grey

o lieve herman

irrelevant als u dicht

voor grijsheid gezwicht

definitie bloggen

bloggen oftewel online tegen jezelf praten

THIS IS IT langer in de bioscoop

ha!

Sony Pictures meldt dat THIS IS IT langer dan de geplande 2 weken te zien zal zijn in de bioscoop.

'De belangstelling voor de film is groter dan verwacht. We rekenden vooral op de fans, maar veel meer mensen willen hem zien.', zegt de woordvoerder van dienst.

Zei daar iemand flauwe promotiestunt?

THIS IS IT

Is de docu over de repetities voor Michael Jackson's comeback-show pure geldklopperij?

Ja. Uiteraard. De film is gemaakt met het oog op zoveel mogelijk winst. Zoals alle films in het commerciële circuit. Dat 'THIS IS IT' maar twee weken loopt, is geen artistieke laat staan publlieksvriendelijke keuze, maar wel een (flauwe) promotiestunt.

Is 'THIS IS IT' daarom een slechte film?

Nee. De film is een waardig eerbetoon. We krijgen Michael te zien op de repetities voor zijn laatste reeks optreden in de 02-arena in Londen. De beelden waren oorspronkelijk bedoeld voor eigen gebruik en zijn nu gemonteerd tot een docu van bijna twee uur. Nummer na nummer zien we hoe er gewerkt wordt aan de muziek, de visuals, het licht, de zang en de choreografie.
Het moet voor de fans een geweldige troost zijn om hun idool eindelijk nog es te zien stralen. De film gaat niet over Jackson als media-figuur, excentrieke miljonair, zielige kinderlokker of chirurgie-verslaafde. MJ is in deze docu enkel bezig met zijn core bussiness: entertainen. En dat doet hij beter dan wie ook. Zelfs tijdens repetities is de man een plezier om naar te kijken.